Uczniowski Klub CICHOCIEMNYCH

     Weller 7 to akcja zrzutu cichociemnych, jej dowódcą był kpt. naw. Kazimierz Wünsche. Akcja ta odbyła się w nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 r. w lesie między Paprotnią, a Kozienicami, 12 kilometrów od stacji Dobieszyn. Wraz z cichociemnymi zrzucono bronie, mundury i pieniądze dla AK. Odbiorem zrzutu zajmowali się żołnierze Armii Krajowej, dowodził nimi Roman Siwek ,,Helena". Na pokładzie Consolidated Liberator B - 24J1CF znajdowali się cichociemni: oficer Wojka Polskiego Jan Kamieński ps. Cozaś (17 czerwca 1906 r. - 1987 r.), polski oficer służb specjalnych Tadeusz Kobyliński ps. Hiena (16 września 1914 r. - 1961 r.), policjant Tadeusz Starzyński ps. Ślepowron (1903 r. - 1970 r.) i porucznik rezerwy artylerii Wiktor Karamać ps. Kabel (1909 r. - 1988 r.).

   Tadeusz Starzyński urodził się 8 maja 1903 r. w Kijowie, w Rosji, zmarł 26 kwietnia 1970 r. w Warszawie. Polski prawnik, policjant, komisarz Policji Państwowej, żołnierz Wojska Polskiego, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, kapitan piechoty, cichociemny. Walczył  podczas II wojny polsko – bolszewickiej, II wojny światowej, kampanii wrześniowej, powstania warszawskiego (1920 – 1945).

    Tadeusz Kobyliński ps. Hiena, Banaszkiewicz, urodził się 16 września 1914 roku w Ostrołęce. Był cichociemnym oraz oficerem służb specjalnych. Służył w policji. W 1940 roku był żołnierzem 1 Dywizji Grenadierów. Następnie pracował w polskim wywiadzie na terenie Francji, Hiszpanii, Portugalii. 26 czerwca 1943 roku został zaprzysiężony jako żołnierz Armii Krajowej. Zgłosił się do służby w kraju. Został przerzucony do Polski w nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku. Pracował w wywiadzie AK. W 1945 r. prawdopodobnie dowodził grupą, która miała uwolnić rzekomo przetrzymywaną w wilii NKWD pod Moskwą córkę generała Władysława Sikorskiego, Zofię Leśniowską. Potem udał się do Ankony i później służył w wojsku brytyjskim. Zmarł w Londynie w 1961 roku na atak serca. Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Wojennym 1939 – 1945.

Wiktor Karamać ps. "Kabel”
Wiktor Karamać urodził się 6 marca 1909 roku w Strupinie Dużym. Zmarł 16 grudnia 1988 roku w Warszawie. Jego rodzicami byli Andrzej i Józefa. Jego nazwiska konspiracyjne to: Wiktor Kasperczak i Łukasz Witkowski. Od 1920 do 1928 roku był uczniem Gimnazjum w Chełmie, a później przez 3 lata uczył się w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Przez 3 lata pracował w konsulatach RP w Strassburgu i Frankfurcie. Od 1933 roku był urzędnikiem kontraktowym w Konsulacie Generalnym RP w Berlinie. W latach 1935 – 1936 kontynuował studia. W czasie ich trwania był członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej ,,Wici”. W 1937 roku był kurierem dyplomatycznym do Ambasady RP w Moskwie. Od 1937 roku pracował w Ministerstwie Rolnictwa. W latach 1928 - 1929 służył w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wolińskim. 1 stycznia 1938 roku został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy. 1 września 1939 roku został zaciągnięty do 3 Pułku Artylerii Lekkiej w Zamościu, a 10 września w zgrupowaniu artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Został ranny 15 września tego samego roku podczas walki z Niemcami pod Ujściługiem. Pod koniec października 1939 roku dotarł do Francji i trafił do obozu Coetquidan, gdzie formowało się Wojsko Polskie we Francji. Podjął tam służbę jako podporucznik w pułku artylerii. W czerwcu 1940 roku po upadku Francji ewakuowano go do Anglii gdzie do maja 1941 roku służył w 4 Pułku Artylerii Lekkiej. Do lipca 1943 roku był oficerem oświatowym w Sztabie Wojska Polskiego w Londynie. 20 stycznia 1943 roku został zaprzysiężony na rotę AK. Od lipca do listopada 1943 roku przeszedł szkolenie spadochronowe w Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Od grudnia 1943 roku został przeniesiony do zgrupowania skoczków spadochronowych w miejscowości Latiano we Włoszech. Został przerzucony do kraju w nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku w ramach operacji ,,Weller 7” wraz z trzema innymi skoczkami jako kurier rządu RP. Wiózł on pocztę i pieniądze Centralnego Kierownictwa Ruchu Ludowego. Zrzut przyjęła placówka ,, Jodła 1” położona w okolicach miejscowości Paprotnia w powiecie kozienickim. Po wojnie ze względu na przeszłość konspiracyjną nadal posługiwał się nazwiskiem Wiktor Łukasz Witkowski. W latach 1945 – 1947 był członkiem PSL. 23 listopada 1946 roku wziął ślub z łączniczką Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu Wandą Muszyńską ps. "Wanda”. Na początku lipca 1950 roku został aresztowany i oskarżony o współprace z wywiadem USA. Był wieloletnim pracownikiem Przedsiębiorstw Handlu Zagranicznego, gdzie pracował, aż do przejścia na emeryturę w 1976 roku. Został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.

  Elżbieta Zawadzka ps. "Zelma”, "Sulica”, ,,Zo” urodziła się 19 marca 1909 roku w Toruniu. Była kurierką Komendy Głównej Armii Krajowej oraz damą Orderu Orła Białego. Jako jedyna z 15 kandydatek pomyślnie przeszła trening i służyła w szeregach cichociemnych. Ponadto była matematyczką i profesorem nauk humanistycznych oraz wykładowcą akademickim. W lutym 1943 roku wyruszyła jako emisariuszka Komendanta Głównego AK przez Niemcy, Francję, Andorę, Hiszpanię i Gibraltar do Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Do celów misji należały poprawa łączności między Sztabem Naczelnego Wodza w Londynie a KG AK w Warszawie oraz przedstawienie żądań gen. Roweckiego na temat regulacji prawnych dotyczących sytuacji kobiet w Wojsku Polskim. Główne wojny i bitwy, w których brała udział, to II wojna światowa, a w tym kampania wrześniowa i powstanie warszawskie. W 1996 roku awansowała na stopień generała brygady. Zmarła 10 stycznia 2009 roku w Toruniu.